To, że jestem w Polsce nie oznacza , że kończę z pisaniem bloga. Starałam się jak najlepiej wykorzystać ostatnie dwa tygodnie w Taipei, zebrać jak najwięcej materiału, by później już z domu móc dodawać nowe posty. Co prawda praca pokrzyżowała mi trochę plany i nie udało mi się zobaczyć wszystkiego co bym chciała, ale kilka "tajwańskich postów" jeszcze się pojawi. A co później? Później będzie nowy kontrakt, nowe miejsce, więc będzie o czym pisać.
Jednym z miejsc, które odwiedziłam na kilka dni przed wylotem było Danshui. To dzielnica miasta Taipei, położona w jego północnej części nad rzeką Danshui He. Dawniej znajdował się tam najważniejszy port rybacki a dzisiaj jest to jedna z najgorętszych atrakcji turystycznych. Dostać się tam nie jest trudno, wystarczy wziąć czerwoną linię metra i wysiąść na ostatniej stacji - Tamsui station. Po wyjściu skręcić w lewo i kierować się w stronę rzeki.
Ja zdecydowałam się na Danshui za namową Li, który zwiedził już ze mną kilka miejsc i doskonale zdawał sobie sprawę z tego co lubię a co jest dla mnie nudne jak flaki w oleju. Miejsce to okazało się być strzałem w dziesiątkę. Przypominało mi trochę nadmorski kurort - spacer po molo, masa atrakcji turystycznych, restauracji i sklepów. Jedyne czego mi brakowało to plaża. Choć jak się później dowiedziałam, jest możliwość dojechania busem do miejsca, gdzie można zanurzyć nogi w wodzie.
Pierwszym zabytkiem, który chciałam zobaczyć w Danshui była Świątynia Longshan. Jest ona jedna z pięciu Świątyń Longhsan wybudowanych na Tajwanie podczas panowania dynastii Qing. Poświęcona jest bogini miłosierdzia Guanyin, choć w salach bocznych i tylnych czci się także innych bogów m.in. boga morza, boga literatury czy boga wojny ( religia ta ma ich ponad 100 ). Przy wejściu do Świątyni znajduję się stół na którym modlący się, zostawiają dary dla bogów ( chipsy, oreo, batony ... ), które później sami jedzą. Zanim jednak to zrobią muszę odczekać kilka godzin, ale po co nie mam pojęcia, bo Li ze swoim angielskim nie był w stanie mi tego wytłumaczyć. Takie stoliki znajdują się nie tylko w świątyniach ale także na chodnikach, przed sklepami i domami. Pamiętam do dzisiaj jak będąc w Chinach myślałam, że to poczęstunek dla modelek i przy wejściu na casting porwałam jakiś owoc. Wszyscy pękali ze śmiechu z wyjątkiem naszego bookera, któremu do śmiechu nie było. Teraz zanim się czymś poczęstuję, pytam czy mogę. Oprócz darów, Tajwańczycy palą kadzidła i zostawiają bogom "pieniądze". Owe pieniądze to brokatowe, złote karteczki, które na miejscu dostaje się za darmo, lub które za grosze można kupić w supermarkecie. Pod koniec dnia są one palone w piecach, przypominających kosze na śmieci. Mimo tego, że za przepychem nie przepadam to świątynia mi się spodobała. Jedyną rzeczą, której nie mogłam ścierpieć był duszący zapach kadzideł, od którego po 5 minutach zaczęło mi się kręcić w głowie i musiałam wyjść.
Następną pozycją na mojej liście był Little White House. Jak sama nazwa wskazuje - mały biały domek. W okresie panowania dynastii Qing był on rezydencją szefa biura podatkowego. Pod koniec 20 wieku Ministerstwo Finansów chciało budynek zdemontować, jednak na skutek protestów mieszkańców do tego nie doszło. Dzisiaj jest to jeden z historycznych zabytków Danshui. Za wstęp podobno płaci się 40 NT (4 zł). Podobno, bo my nie zapłaciliśmy nic. Szczerze mówiąc nawet nie pamiętam dokładnie co było w środku. Wiem, że jedno z pomieszczeń było puste, w drugim stała makieta przestawiająca ten obiekt i chyba nic po za tym. Domyślam się, że fenomen tej atrakcji tkwi w samej architekturze, która różni się od chińskiej. Domek jest typowy dla budownictwa kolonialnego - jednokondygnacyjny z werandami i balkonami. W Polsce podobnych budynków widziałam masę, więc ten wielkiego wrażenia na mnie nie zrobił. Lepszy od Little White House był sam widok z ogrodu na rzekę Danshui. Miejsce to jest jednym z najczęściej wybieranych miejsc na sesje plenerowe przez nowożeńców i na romantyczne spacery o zachodzie słońca.
Danshui Old Street to słynny deptak otoczony kawiarniami, restauracjami, sklepami z pamiątkami i stoiskami z ulicznym jedzeniem. Spacerując nim nie sposób, nie skusić się na jedną z lokalnych przekąsek. Danshui slynie z:
1. Dłuuuuugich lodów. Do wyboru mamy dwa rozmiar - mały i duży. Ich cena to odpowiednio 30 NT i 40 NT.
2. Lodów sprzedawanych przez Turka, który prowadzi tu lodziarnie od lat. Nawet Li pamięta jak będąc małym chłopcem, przychodził tu z rodzicami. Tym co przyciąga ludzi nie są same lody a sposób ich podania. Turek robi sobie z ludzi jaja. Zainteresowanych zapraszam do oglądnięcia filmu :)
3. Iron eggs - w dosłownym tłumaczeniu - żelazne jajka. To najpopularniejszym przysmakiem Danshui. Iron Eggs to kurze lub przepiórcze jajka, które poddawane są długiemu procesowi duszenia i suszenia co sprawia, że zyskują one charakterystyczny smak, zmniejszają swoją objętość o połowę oraz stają się twarde i gumowate. Mają długi okres przydatności do spożycia, dlatego wiele osób kupuje je tutaj jako pamiątkę, którą zabiera do domu. Dostępne są w różnych smakach m.in. oryginalny, czosnkowy, paprykowy. Cena : 65 NT (6,5 zł ) za opakowanie. Ja kupiłam dwa, choć długo zastanawiałam się nad tym czy jest sens, bo przywiezione przeze mnie chińskie jajka zjadł kot. A i tych w dalszym ciągu nikt się nie tknął.
4. Tamsui Fish Balls - to kulki z pasty rybnej nadziewane mięsem i czosnkiem, podawane w lekkim bulionie. Nie próbowałam, ale piszę o tym bo to najczęściej polecane danie przez miejscowych.
5. Grillowane owoce morza - sprzedawane na co drugim stoisku. Nabite na patyk kalmary, ośmiornice, i ostrygi - podawane z sosem.
Spacerując Danshui Old Street minęliśmy po drodze Danshui Presbyterian Church. Został wybudowany dla uczczenia 60 rocznicy przybycia na Taiwan dr Mackaya. Był on pierwszym misjonarzem w północnym Tajwanie, który w trakcie swojego pobytu na wyspie założył około 60 Kościołów i ochrzcił ponad 4 000 wiernych.
Jednym z miejsc, które odwiedziłam na kilka dni przed wylotem było Danshui. To dzielnica miasta Taipei, położona w jego północnej części nad rzeką Danshui He. Dawniej znajdował się tam najważniejszy port rybacki a dzisiaj jest to jedna z najgorętszych atrakcji turystycznych. Dostać się tam nie jest trudno, wystarczy wziąć czerwoną linię metra i wysiąść na ostatniej stacji - Tamsui station. Po wyjściu skręcić w lewo i kierować się w stronę rzeki.
Ja zdecydowałam się na Danshui za namową Li, który zwiedził już ze mną kilka miejsc i doskonale zdawał sobie sprawę z tego co lubię a co jest dla mnie nudne jak flaki w oleju. Miejsce to okazało się być strzałem w dziesiątkę. Przypominało mi trochę nadmorski kurort - spacer po molo, masa atrakcji turystycznych, restauracji i sklepów. Jedyne czego mi brakowało to plaża. Choć jak się później dowiedziałam, jest możliwość dojechania busem do miejsca, gdzie można zanurzyć nogi w wodzie.
Pierwszym zabytkiem, który chciałam zobaczyć w Danshui była Świątynia Longshan. Jest ona jedna z pięciu Świątyń Longhsan wybudowanych na Tajwanie podczas panowania dynastii Qing. Poświęcona jest bogini miłosierdzia Guanyin, choć w salach bocznych i tylnych czci się także innych bogów m.in. boga morza, boga literatury czy boga wojny ( religia ta ma ich ponad 100 ). Przy wejściu do Świątyni znajduję się stół na którym modlący się, zostawiają dary dla bogów ( chipsy, oreo, batony ... ), które później sami jedzą. Zanim jednak to zrobią muszę odczekać kilka godzin, ale po co nie mam pojęcia, bo Li ze swoim angielskim nie był w stanie mi tego wytłumaczyć. Takie stoliki znajdują się nie tylko w świątyniach ale także na chodnikach, przed sklepami i domami. Pamiętam do dzisiaj jak będąc w Chinach myślałam, że to poczęstunek dla modelek i przy wejściu na casting porwałam jakiś owoc. Wszyscy pękali ze śmiechu z wyjątkiem naszego bookera, któremu do śmiechu nie było. Teraz zanim się czymś poczęstuję, pytam czy mogę. Oprócz darów, Tajwańczycy palą kadzidła i zostawiają bogom "pieniądze". Owe pieniądze to brokatowe, złote karteczki, które na miejscu dostaje się za darmo, lub które za grosze można kupić w supermarkecie. Pod koniec dnia są one palone w piecach, przypominających kosze na śmieci. Mimo tego, że za przepychem nie przepadam to świątynia mi się spodobała. Jedyną rzeczą, której nie mogłam ścierpieć był duszący zapach kadzideł, od którego po 5 minutach zaczęło mi się kręcić w głowie i musiałam wyjść.
Następną pozycją na mojej liście był Little White House. Jak sama nazwa wskazuje - mały biały domek. W okresie panowania dynastii Qing był on rezydencją szefa biura podatkowego. Pod koniec 20 wieku Ministerstwo Finansów chciało budynek zdemontować, jednak na skutek protestów mieszkańców do tego nie doszło. Dzisiaj jest to jeden z historycznych zabytków Danshui. Za wstęp podobno płaci się 40 NT (4 zł). Podobno, bo my nie zapłaciliśmy nic. Szczerze mówiąc nawet nie pamiętam dokładnie co było w środku. Wiem, że jedno z pomieszczeń było puste, w drugim stała makieta przestawiająca ten obiekt i chyba nic po za tym. Domyślam się, że fenomen tej atrakcji tkwi w samej architekturze, która różni się od chińskiej. Domek jest typowy dla budownictwa kolonialnego - jednokondygnacyjny z werandami i balkonami. W Polsce podobnych budynków widziałam masę, więc ten wielkiego wrażenia na mnie nie zrobił. Lepszy od Little White House był sam widok z ogrodu na rzekę Danshui. Miejsce to jest jednym z najczęściej wybieranych miejsc na sesje plenerowe przez nowożeńców i na romantyczne spacery o zachodzie słońca.
 |
| [źródło:http://www.guide.taiwan-adventures.com] |
Danshui Old Street to słynny deptak otoczony kawiarniami, restauracjami, sklepami z pamiątkami i stoiskami z ulicznym jedzeniem. Spacerując nim nie sposób, nie skusić się na jedną z lokalnych przekąsek. Danshui slynie z:
1. Dłuuuuugich lodów. Do wyboru mamy dwa rozmiar - mały i duży. Ich cena to odpowiednio 30 NT i 40 NT.
 |
| Rozmiar - mały (?) |
2. Lodów sprzedawanych przez Turka, który prowadzi tu lodziarnie od lat. Nawet Li pamięta jak będąc małym chłopcem, przychodził tu z rodzicami. Tym co przyciąga ludzi nie są same lody a sposób ich podania. Turek robi sobie z ludzi jaja. Zainteresowanych zapraszam do oglądnięcia filmu :)
3. Iron eggs - w dosłownym tłumaczeniu - żelazne jajka. To najpopularniejszym przysmakiem Danshui. Iron Eggs to kurze lub przepiórcze jajka, które poddawane są długiemu procesowi duszenia i suszenia co sprawia, że zyskują one charakterystyczny smak, zmniejszają swoją objętość o połowę oraz stają się twarde i gumowate. Mają długi okres przydatności do spożycia, dlatego wiele osób kupuje je tutaj jako pamiątkę, którą zabiera do domu. Dostępne są w różnych smakach m.in. oryginalny, czosnkowy, paprykowy. Cena : 65 NT (6,5 zł ) za opakowanie. Ja kupiłam dwa, choć długo zastanawiałam się nad tym czy jest sens, bo przywiezione przeze mnie chińskie jajka zjadł kot. A i tych w dalszym ciągu nikt się nie tknął.
4. Tamsui Fish Balls - to kulki z pasty rybnej nadziewane mięsem i czosnkiem, podawane w lekkim bulionie. Nie próbowałam, ale piszę o tym bo to najczęściej polecane danie przez miejscowych.
5. Grillowane owoce morza - sprzedawane na co drugim stoisku. Nabite na patyk kalmary, ośmiornice, i ostrygi - podawane z sosem.
 |
| 80 NT za patyk, 150 NT za dwa. |
Spacerując Danshui Old Street minęliśmy po drodze Danshui Presbyterian Church. Został wybudowany dla uczczenia 60 rocznicy przybycia na Taiwan dr Mackaya. Był on pierwszym misjonarzem w północnym Tajwanie, który w trakcie swojego pobytu na wyspie założył około 60 Kościołów i ochrzcił ponad 4 000 wiernych.
 |
| dr. Mackay
Od czasu do czasu w Danzhui organizowane są wystawy artystyczne i koncerty. Nam udało się trafić na jeden z nich. Nie miałam pojęcia czyj to koncert ale to było najmniej ważne. Usiedliśmy z Li przed sceną i słuchając muzyki przypominającej nasze polskie disco - polo, jedliśmy lunchboxy i zbieraliśmy siły na drogę powrotną.
Tajwański bend.
|
 |
| Spacer z psem w wóżku ? Na Tajwanie nie ma w tym nic dziwnego. Bardziej dziwi pies na smyczy.
PS. Nie wspomniałam nic o najlepszym miejscu (ever!!) w Danshui - Museum Of Strange. Poświęcę temu kolejną notkę, która pojawi się już niebawem.
|
Jesteś bardzo bardzo bardzo... ładna! umiejetnie i z poczuciem humoru piszesz, tylko ma jedna uwage: za mała jest czasem czcionka i zniecheca do czytania :))) ale tak to super ;D
OdpowiedzUsuńDziękuję ! ;) Wiesz może jak zmienić tą czcionkę? Ja już na samym początku próbowałam to zrobić ale nie miałam zielonego pojęcia jak. Weszłam na Projektant Szablonów, dalej Zaawansowane i tam są czcionki. Problem w tym, że której bym nie wybrała i nie zmieniła, to po zapisaniu ustawień czcionka posta pozostaje taka sama...
Usuń